Historia Teatru Kameralnego w Bydgoszczy sięga lat 50. XIX wieku.
Na początku budynek służył jako przestrzeń rozrywkowa i gastronomiczna, pod koniec XIX wieku rozrastając się o salę bankietową mogącą pomieścić ponad pół tysiąca gości. W 1919 roku otwarto w nim restaurację Alt-Bromberg; mieściła się tu również siedziba kabaretu „Clou”. Budynek pełnił swoje funkcje niezmiennie aż do końca II Wojny Światowej.
Pod koniec lat 40. XX wieku miejsce po raz pierwsze zostało zaadaptowane na potrzeby teatralne, stając się przestrzenią sceniczną. Od lat 50. aż do późnych lat 80. pełniło funkcję drugiej sceny teatralnej, zyskując aktualną nazwę. W tym czasie w repertuarze znalazło się w sumie niemal 150 spektakli, w tym między innymi Tango Sławomira Mrożka, które na deskach bydgoskiego Teatru Kameralnego miało swoją prapremierę.
Pod koniec lat 80. zrezygnowano z użytkowania budynku przy Grodzkiej dla potrzeb teatralnych. Przechodził z rąk do rąk, przez jakiś czas służąc między innymi Operze Nova, która zlokalizowała tam swoje pracownie. Ostatecznie, w wyniku konsultacji społecznych, miasto zdecydowało o rewitalizacji gmachu i przywróceniu mu funkcji teatralnych. Powstały w 2019 roku Teatr Kameralny kontynuuje zatem niemal 200-letnią tradycję, równocześnie wkraczając w XXI wiek jako zupełnie nowe miejsce na kulturalnej mapie Bydgoszczy, dzięki skoncentrowaniu swoich działań na młodym widzu.